رابطۀ شیوه‌های مقابله با استرس، سرسختی روان‌شناختی و خودکارآمدی در امدادگران جمعیت هلال‌احمر استان کهگیلویه و بویراحمد

مقدمه: امدادگران، روزانه در محیط کار با عوامل استرس‌زای متعددی همچون کار بیش از حد توان، تعارضات فردی، کار شیفتی، سروکارداشتن با مرگ و میر، فقدان حمایت روانی، تضاد با مدیران و ابهام در میزان اختیارات روبه‌رو می‌‌شوند. این عوامل می‌‌تواند بر امدادگران تأثیر بگذارد. به کارگیری راهبردهای مقابله با استرس، سرسخت بودن و احساس کارایی امدادگر در برخورد مؤثر با چالش‌ها و فعالیت‌ها در سلامت روان امدادگران تأثیر زیادی دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی رابطۀ بین شیوه‌های مقابله با استرس، سرسختی روان‌شناختی و خودکارآمدی در امدادگران جمعیت هلال‌احمر استان کهگیلویه و بویراحمد است. روش‌: در این تحقیق توصیفی- مقطعی، با استفاده از نمونه‌‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 291 امدادگر جمعیت هلال‌احمر استان کهگیلویه و بویراحمد انتخاب شدند. ابزار گردآوری شامل پرسشنامۀ شیوۀ مقابله با استرس (1)، خودکارآمدی (2) و مقیاس سرسختی روان‌شناختی زمینه‌یابی دیدگاه‌های شخصی کوباسا (1990) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار تحلیل آماری SPSS-19 و آزمون آماری همبستگی پیرسون در سطح معناداری 01/0 استفاده گردید. یافته‌ها: بر اساس نتایج، ابعاد سرسختی از جمله مبارزه‌جویی دارای میانگین 39 و انحراف معیار 4/3، تعهد میانگین 37 و انحراف معیار 6/3، کنترل میانگین 5/40 و انحراف معیار3 و نیز ابعاد شیوه‌های مقابله با استرس شامل مسأله‌مدار با میانگین 62 و انحراف معیار 7/10، هیجان‌مدار با میانگین 59 و انحراف معیار 7/10، اجتنابی با میانگین 3/60 و انحراف معیار 1/10‌ و همچنین خودکارآمدی با میانگین 33 و انحراف معیار4، بالاترین میانگین و انحراف معیار در بُعد سبک مقابله‌ای مسأله‌مدار (62، 7/10) در امدادگران دیده شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که بین سرسختی روان‌شناختی، راهبردهای مقابله با استرس و خودکارآمدی در امدادگران رابطۀ معناداری وجود دارد (p<0/01). همچنین ابعاد سرسختی (تعهد و مبارزه‌) با مؤلفه‌های شیوه‌های مقابله رابطۀ معناداری دارد (p<0/01). نتیجه‌‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که خودکارآمدی، سرسختی و راهبردهای مقابله با استرس قابل پرورش و رشد هستند و سازمان می‌‌تواند نقش به‌سزایی در افزایش آنها در امدادگران داشته باشد